Laporan dari akhbar-akhbar perdana telah menyebut bahawa sebuah parti chauvinist telah menarik kembali penggantungan selama 6 bulan yang dikenakan terhadap seorang ahlinya yang berketurunan India, iaitu M. Manoharan, yang sebelum ini secara terbuka telah menghina bendera negaranya sendiri (kalau dia anggap Malaysia ini sebagai negara dialah!). Penarikan balik penggantungan tersebut dikatakan dilakukan bagi ’menyelamatkan’ kedudukan Setiausaha Agung parti tersebut yang berketurunan Cina, iaitu Lim Guan Eng, daripada dikenakan tekanan untuk turut diambil tindakan disebabkan keceluparannya menghina Negeri Johor dalam sebuah majlis di Singapura sebelum ini (oit Namewee, lu talak mahu buat video ka untuk hantam ini apek yang dah hina lu punya negeli? Oh, wa lupa, lu pun sama saja chauvinist ultra-kiasu maa).
![]()
Seteruk-teruk pembangkang di Singapura, dan sebenci mana pun mereka kepada parti pemerintah iaitu PAP, tak pernah pula kedengaran mereka berhasrat untuk menukar bendera nasional negara mereka jika berkuasa kelak. Tetapi begitulah berbeza dan hebatnya sikap ’patriotik’ dan ’cinta’ kepada negara oleh para Ultra-Kiasu parti chauvinist ini yang disanjung pula oleh sesetengah Meleiz yang dungu sebagai pemimpin mereka. Hal bendera yang hampir sama pun boleh dijadikan isu politik? Tidakkah di dunia ini banyak negara lain juga mempunyai bentuk dan warna bendera yang hampir sama? Cuba lihat tiga contoh di bawah ini :
![]()
Itu hal bendera, kita lihat pula sikap angkuh Ultra-Kiasu ini yang hendak berlagak pula seolah-olah seorang pakar dalam bidang Bahasa Melayu dengan mempersoalkan ketepatan nama negara Amerika Syarikat sebagai terjemahan kepada ’United States of America’. Untuk makluman, berdasarkan sejarah, istilah ’syarikat’ (yang diambil dari perkataan Arab bermaksud pakatan atau persekutuan) digunapakai berlanjutan daripada pemakaian istilah Sarekat atau Serikat yang digunakan di Hindia Timur Belanda (Indonesia kini) yang ketika itu mempelopori penggunaan Bahasa Melayu Baku bertulisan rumi. Perkataan syarikat digunakan untuk merujuk kepada apa jua bentuk persatuan, pertubuhan, pakatan dan kerjasama. Ianya tidak semestinya merujuk sebagai terjemahan kepada ’Company’ sahaja. Memandangkan tidak ada kesilapan terhadap terjemahan tersebut di samping pertimbangan faktor sejarah, maka nama Amerika Syarikat sebagai sebuah negara persekutuan masih lagi digunapakai sehingga sekarang. Di Indonesia pun, mereka menyebut U.S.A sebagai Amerika Serikat. Jadi, mengapa Ultra-Kiasu ini hendak berlagak pula seperti seorang ahli dalam bidang Bahasa Melayu?
![]()
Tidak dilupakan, Ultra-Kiasu yang sama ini juga pernah mencetuskan kontroversi sebelum ini dengan menuntut supaya pihak Kerajaan memberikan taraf ’Bumiputera’ kepada masyarakat Bukan Melayu di negara kita atas alasan kesamarataan. Ini satu lagi sindrom penyakit ’inferiority complex’ yang sering menyerang para Ultra-Kiasu ini. Seolah-olah disebabkan kewujudkan status ’Bumiputera’, masyarakat yang tidak memiliki status tersebut ditindas. Adakah Ultra-Kiasu ini lupa bahawa Malaysia merupakan sebuah negara Persekutuan yang dibentuk atas dasar persetujuan dan persefahaman? Menjadi seorang ’Melayu’ dan memiliki status ’Bumiputera’ belum tentu bermakna seseorang itu memiliki semua hak mutlak di negara kita. Lihat sahaja kepada Melayu dari semenanjung yang bertugas di Sabah dan Sarawak. Walaupun mereka mungkin dilahirkan di sana, atau telah lama bertugas di Sabah dan Sarawak, atau sebesar mana jua jasa yang mereka telah taburkan terhadap pembangunan kedua-dua buah negeri tersebut, mereka tetap tidak akan diiktiraf sebagai ’Native’ di Sabah dan Sarawak. Mereka masih perlu menunjukkan kad pengenalan dan diberikan pass masuk apabila datang ke kedua-dua buah negeri tersebut, memerlukan Passport jika ingin bertugas dalam tempoh yang lama, serta tidak boleh membeli Tanah Adat Bumiputera yang dikhaskan untuk Anak Negeri sahaja. Tetapi adakah semua ini bermaksud mereka didiskriminasi dan ditindas oleh masyarakat tempatan di Sabah dan Sarawak? Tidak! Mereka masih lagi sama-sama rakyat Malaysia. Itulah keunikan masyarakat kita yang majmuk dan perbezaan ini perlu sentiasa dihormati berasaskan kepada persetujuan yang dicapai semasa pembentukan negara kita dahulu
Begitu jugalah halnya kepada masyarakat bukan Bumiputera (Ultra-Kiasu khususnya!) di semenanjung yang sepatutnya menghormati hak dan keistimewaan masyarakat Bumiputera semenanjung (Melayu, Orang Asli, Siam dan lain-lain). Hak istimewa Bumiputera pun berbeza-beza mengikut negeri. Contohnya, orang Melayu Johor sendiri belum tentu boleh membeli tanah Rezab Melayu di Kelantan. Kerana apa? Kerana kesamarataan tidak semestinya bermaksud keadilan. Adakah kerana kewujudan status Bumiputera, masyarakat Cina dan India di negara kita hidup melarat? Lihat siapakah 10 individu terkaya di negara kita? Siapakah yang menguasai ekonomi negara? Berjalan-jalan di Pulau Pinang pun kadangkala terasa seperti di Hong Kong! Mereka sama sekali tidak pernah belajar bersyukur jika dibandingkan dengan nasib rakan sebangsa mereka di Indonesia atau Thailand yang mengamalkan dasar asimilasi bagi menghapuskan sama sekali identiti para kaum pendatang di negara tersebut.
Selepas mempersoalkan hal asas perlembagaan seperti status ’Bumiputera’, bersikap kurang ajar terhadap simbol negara serta memperlekehkan sebuah Negeri yang majoriti penduduk dan pemimpinnya adalah Melayu-Islam, apa agaknya lagi provokasi yang akan ditimbulkan oleh Ultra-Kiasu pada masa-masa akan datang? Perkara ini bukan mustahil untuk terus berlaku kerana umat Melayu-Islam di negara kita telah menjadi lemah, bisu dan pengecut akibat percakaran perbezaan politik sempit antara UMNO dan PAS.
Seteruk-teruk pembangkang di Singapura, dan sebenci mana pun mereka kepada parti pemerintah iaitu PAP, tak pernah pula kedengaran mereka berhasrat untuk menukar bendera nasional negara mereka jika berkuasa kelak. Tetapi begitulah berbeza dan hebatnya sikap ’patriotik’ dan ’cinta’ kepada negara oleh para Ultra-Kiasu parti chauvinist ini yang disanjung pula oleh sesetengah Meleiz yang dungu sebagai pemimpin mereka. Hal bendera yang hampir sama pun boleh dijadikan isu politik? Tidakkah di dunia ini banyak negara lain juga mempunyai bentuk dan warna bendera yang hampir sama? Cuba lihat tiga contoh di bawah ini :
Itu hal bendera, kita lihat pula sikap angkuh Ultra-Kiasu ini yang hendak berlagak pula seolah-olah seorang pakar dalam bidang Bahasa Melayu dengan mempersoalkan ketepatan nama negara Amerika Syarikat sebagai terjemahan kepada ’United States of America’. Untuk makluman, berdasarkan sejarah, istilah ’syarikat’ (yang diambil dari perkataan Arab bermaksud pakatan atau persekutuan) digunapakai berlanjutan daripada pemakaian istilah Sarekat atau Serikat yang digunakan di Hindia Timur Belanda (Indonesia kini) yang ketika itu mempelopori penggunaan Bahasa Melayu Baku bertulisan rumi. Perkataan syarikat digunakan untuk merujuk kepada apa jua bentuk persatuan, pertubuhan, pakatan dan kerjasama. Ianya tidak semestinya merujuk sebagai terjemahan kepada ’Company’ sahaja. Memandangkan tidak ada kesilapan terhadap terjemahan tersebut di samping pertimbangan faktor sejarah, maka nama Amerika Syarikat sebagai sebuah negara persekutuan masih lagi digunapakai sehingga sekarang. Di Indonesia pun, mereka menyebut U.S.A sebagai Amerika Serikat. Jadi, mengapa Ultra-Kiasu ini hendak berlagak pula seperti seorang ahli dalam bidang Bahasa Melayu?
Tidak dilupakan, Ultra-Kiasu yang sama ini juga pernah mencetuskan kontroversi sebelum ini dengan menuntut supaya pihak Kerajaan memberikan taraf ’Bumiputera’ kepada masyarakat Bukan Melayu di negara kita atas alasan kesamarataan. Ini satu lagi sindrom penyakit ’inferiority complex’ yang sering menyerang para Ultra-Kiasu ini. Seolah-olah disebabkan kewujudkan status ’Bumiputera’, masyarakat yang tidak memiliki status tersebut ditindas. Adakah Ultra-Kiasu ini lupa bahawa Malaysia merupakan sebuah negara Persekutuan yang dibentuk atas dasar persetujuan dan persefahaman? Menjadi seorang ’Melayu’ dan memiliki status ’Bumiputera’ belum tentu bermakna seseorang itu memiliki semua hak mutlak di negara kita. Lihat sahaja kepada Melayu dari semenanjung yang bertugas di Sabah dan Sarawak. Walaupun mereka mungkin dilahirkan di sana, atau telah lama bertugas di Sabah dan Sarawak, atau sebesar mana jua jasa yang mereka telah taburkan terhadap pembangunan kedua-dua buah negeri tersebut, mereka tetap tidak akan diiktiraf sebagai ’Native’ di Sabah dan Sarawak. Mereka masih perlu menunjukkan kad pengenalan dan diberikan pass masuk apabila datang ke kedua-dua buah negeri tersebut, memerlukan Passport jika ingin bertugas dalam tempoh yang lama, serta tidak boleh membeli Tanah Adat Bumiputera yang dikhaskan untuk Anak Negeri sahaja. Tetapi adakah semua ini bermaksud mereka didiskriminasi dan ditindas oleh masyarakat tempatan di Sabah dan Sarawak? Tidak! Mereka masih lagi sama-sama rakyat Malaysia. Itulah keunikan masyarakat kita yang majmuk dan perbezaan ini perlu sentiasa dihormati berasaskan kepada persetujuan yang dicapai semasa pembentukan negara kita dahulu
Begitu jugalah halnya kepada masyarakat bukan Bumiputera (Ultra-Kiasu khususnya!) di semenanjung yang sepatutnya menghormati hak dan keistimewaan masyarakat Bumiputera semenanjung (Melayu, Orang Asli, Siam dan lain-lain). Hak istimewa Bumiputera pun berbeza-beza mengikut negeri. Contohnya, orang Melayu Johor sendiri belum tentu boleh membeli tanah Rezab Melayu di Kelantan. Kerana apa? Kerana kesamarataan tidak semestinya bermaksud keadilan. Adakah kerana kewujudan status Bumiputera, masyarakat Cina dan India di negara kita hidup melarat? Lihat siapakah 10 individu terkaya di negara kita? Siapakah yang menguasai ekonomi negara? Berjalan-jalan di Pulau Pinang pun kadangkala terasa seperti di Hong Kong! Mereka sama sekali tidak pernah belajar bersyukur jika dibandingkan dengan nasib rakan sebangsa mereka di Indonesia atau Thailand yang mengamalkan dasar asimilasi bagi menghapuskan sama sekali identiti para kaum pendatang di negara tersebut.
Selepas mempersoalkan hal asas perlembagaan seperti status ’Bumiputera’, bersikap kurang ajar terhadap simbol negara serta memperlekehkan sebuah Negeri yang majoriti penduduk dan pemimpinnya adalah Melayu-Islam, apa agaknya lagi provokasi yang akan ditimbulkan oleh Ultra-Kiasu pada masa-masa akan datang? Perkara ini bukan mustahil untuk terus berlaku kerana umat Melayu-Islam di negara kita telah menjadi lemah, bisu dan pengecut akibat percakaran perbezaan politik sempit antara UMNO dan PAS.